ŚLIZGAWKA

Sialala pisze: ↑21 sty 2021, 5:24 Halloween running wild gamma Ray to dla mnie Power metal więc nie ma gadać o czym.

Wybrałeś najmniej żenujących przedstawicieli, power metal głównie przez falsety jest spoko do słuchania, zdziwić się można gdzie sięgają niektórych rejestry. Nie ma o czym mówić to raczej w przypadku glam metalu, a rocka w ogóle, pomijając milczeniem takie muzyczne pastisze jak AOR.

sebring pisze: ↑21 sty 2021, 9:32

Blazfm pisze: ↑20 sty 2021, 17:28 No chyba nie myślisz o ostatniej płycie

niestety, zarówno repetition jak i leaves turn mnie niezmiernie zawiodły

Dodano po 7 minutach 8 sekundach:
a jeszcze jedno podejście zrobie jak na szluga se wyjde wieczorem dziś, obym sie nie zawiódł

Zrób zrób, ja Leaves kocham bezgranicznie

Ezio_Wroclaw pisze: ↑21 sty 2021, 10:10

Sialala pisze: ↑21 sty 2021, 5:24 Halloween running wild gamma Ray to dla mnie Power metal więc nie ma gadać o czym.

Wybrałeś najmniej żenujących przedstawicieli, power metal głównie przez falsety jest spoko do słuchania, zdziwić się można gdzie sięgają niektórych rejestry. Nie ma o czym mówić to raczej w przypadku glam metalu, a rocka w ogóle, pomijając milczeniem takie muzyczne pastisze jak AOR.

Ale że co? Ja w chuj lubię te kapele. Nie ma gadać o czym w sensie że nie wymieniam Halloween gr czy rw jako rzeczy warte sprawdzenia z heavy bo to dla mnie Power metal.

słyszeliście kiedyś o Omen Battle Cry?

dążysz do tego, twoją niepopularna opinia jest to że podoba ci się ich pałermetalowa muzyka?

Skoro już w klimatach metalowych jesteśmy to tera polecę na grubości
1 fala bm > 2 fala bm >>>>> obecny bm
I teraz wytłumaczenie
1 fala - początki Sodom, Sarcofago, Blasphemy, wczesna Sepultura, Bathory
2 fala - scena skandynawska

DMDS > cała pierwsza fala

sebring pisze: ↑19 sty 2021, 23:13 nie wiem na ile to niepopularne i czy w ogóle niepopularne, ale stop making sense i the name of this band is talking heads są najlepszymi koncertówkami w historii muzyki popularnej (ale popularnej, bo takie nagrania live coltrane'a stawiam wyżej) i tak bardzo przerastają poziomem jako nagrania live resztę dyskografii tego zespołu, że nie ma sensu nawet sluchać albumów studyjnych i dla mnie mogłyby w sumie nie istnieć, momentami również genialnych remain in light i speaking in tongues

calosciowo mocno kontrowersyjne, aczkolwiek koncertowki (zwłaszcza SMS) są dość uniwersalnie cenione. Ja lubię Stop Making Sense bardziej jako doświadczenie audio/video, jakoś w sumie nie przyszło mi do głowy wrzucić tego na słuchawki. Rozpierdoliło mnie, jak Byrne tłumaczył wybór garnituru, który przyodział w drugiej części koncertu

I wanted my head to appear smaller and the easiest way to do that was to make my body bigger. Because music is very physical, and often the body understands it before the head.

to że stop making sense są kultowe to wiem że mocno popularna opinia, właśnie głównie mi chodziło o to, że np. nie wyobrażam sobie słuchać studyjnego take me to the river. po prostu różnica jakości jest miażdżąca, kompletnie inny wymiar energii w tej piosence. uwielbiam ich dyskografię, ale wracam w zasadzie tylko do tych dwóch nagrań na żywo

Dodano po 1 minucie 12 sekundach:

jajca pisze: ↑30 mar 2021, 12:39 Ja lubię Stop Making Sense bardziej jako doświadczenie audio/video, jakoś w sumie nie przyszło mi do głowy wrzucić tego na słuchawki

to jest dopiero kontrowersyjna opinia dla mnie

zawsze wersja koncertowa burning down the house wywalała mnie z kapci, to jest dopiero zastrzyk energii

Mam nadzieję, że pandemia zabije raz a dobrze drugą falę techno i wszystkich tych grajków nadających te same mętne "deep techno" w anemicznym 130 BPM. Normiki niech lepiej wrócą do bujania się do deep housu.

- el greco to najlepsza płyta vangelisa
- kobiecy wokal jest przereklamoawny, ale w kombinacji z męskim może czasem spoko pokontrastować, ale to w sumie tyle (wyjątki są, np enya)
- śpiew ptaków > free jazz
- nie ma nigdzie dobrej muzyki stylizowanej na średniowieczną, wszystko idzie w totalną folkową biesiadę ala vox populi, nastawioną na rpgowych świrów i turbo(tu wstaw jakąś narodowśc europejska)
- biały człowiek robi najlepszą muzykę, czarni tworzyli głównie muzykę zabawową, do potańczenia itd, nie ma za dużo czarnej muzy która byłaby czymś więcej - np wprawiałaby w jakiś nastrój, skłaniała do rozkminek, albo była jakaś uduchowiona i napawająca majestatem, łotewa, jedyne wyjątki jakie mi przychodza do łba to drexciya i bitches brew milesa, a co do azjatów to spuśćmy na to zasłonę milczenia
- post punk jest nudny i przewidywalny

ło, z tym białym czlowiekiem to szanuję. w sensie kompletnie się z tym nie zgadzam(biorąc pod uwagę, że 98% muzyki jakiej słucham to czarna muzyka) ale jeśli chodzi o nazwę tematu to to jest prawdziwa kontrowersja

a co do tego, że robią muzykę głównie zabawową, do potańczenia, to też nie jest takie oczywiste. wezmy na przykład numer Living for the city Steviego Wondera. funkowe brzmienie do którego od razu chce się gibać jak jordan z tvgry, ale jak wsłuchać się w tekst to jednak jest to bardzo smutny kawałek. kiedyś czytałem wywiad z Tomaszem Stańką, w którym mówił o tym jak ze swoją znajomą słuchał jakiegoś utworu Steviego i jak po odsłuchu diametralnie różniły się reakcje jego i tej osoby. dla niego był to bardzo smutny, melancholijny utwór, dla drugiej osoby wręcz przeciwnie.
ja mam identycznie na przykład z numerami z płyty what's going on Marvina Gaye'a.
i to jest dla mnie główna przewaga jaką ma czarna muzyka nad białą(jeśli już musimy się bawić w te rozgraniczenia). to, że treść często fajnie kontrastuje z brzmieniem, przez co przekaz lepiej wybrzmiewa i nie jest to takie "łopatologiczne" jak w większości białej muzyki, gdzie jak jest przyslowiowe "smutne pianinko"(tak wiem, nie ma przysłowia ze smutnym pianinkiem) to od razu tekst też jest depresyjny. na mnie robi to o wiele mniejsze wrażenie bo nie przemawia do mnie kompletnie taki patos.
pozostaje mi jedynie zwieńczyć tę pisankę dyplomatycznym: każdy inaczej odczuwa muzykę(that's deep)

Kubinsky pisze: ↑17 kwie 2021, 14:54 a co do tego, że robią muzykę głównie zabawową, do potańczenia, to też nie jest takie oczywiste

jasne że nie takie oczywiste, nie tworzę z tego reguły i koniec końców człowiek to zawsze indywiduum, ale główny nurt tzw "czarnej muzyki", czy to jazz, blues, soul, funk, rap, rnb - to rozrywka dla rozrywki częściej niż u białasów
nie lubię określenia "ambitna muzyka", ale po zastanowieniu się, chyba tego mi właśnie brakuje

najlepiej to widać w kwestiach religijnych, bo ta afrykańska muzyka dewocjonalna, albo taki afro-am gospel to zuuuupełnie inne wajbsy niż muzyka religijna człowieka białego

Kubinsky pisze: ↑17 kwie 2021, 14:54 wezmy na przykład numer Living for the city Steviego Wondera

stevie wonder nawet nie wiedział że jest czarny, bo był ślepy, więc na niego kod kulturowy i inne subtelności mogły za młody mniej oddziaływać, przez co pewnie mniej filtrował swoje zachowanie przez ww pryzmaty, a muzyka to przecież tylko produkt finalny nas jako ludzi

Kubinsky pisze: ↑17 kwie 2021, 14:54 to jest dla mnie główna przewaga jaką ma czarna muzyka nad białą(jeśli już musimy się bawić w te rozgraniczenia). to, że treść często fajnie kontrastuje z brzmieniem, przez co przekaz lepiej wybrzmiewa

dobrze że to poruszyłeś, również to zawsze mocno oddczuwałem, ale do innych wniosków doszedłem

dla mnie ten emocjonalny kontrast pomiędzy formą a treścią to może być spoko patent do ogrania, ale właśnie w czarnej muzie przytłacza mnie wszechobecność tego zabiegu, często do tego stopnia, że całość jako dzieło jest dla mnie męczące, albo wręcz asłuchalne, jak np podkłąd jest super melancholijny, a ktoś nadaje o ruchaniu dziwek

Kubinsky pisze: ↑17 kwie 2021, 14:54 jak w większości białej muzyki, gdzie jak jest przyslowiowe "smutne pianinko"(

aj, dałeś taki typowy przykład, przyznaj że smutne pianinko to akurat jest łatwe do zaorania, i nie oddaje w żadnym stopniu spektrum działalności muzycznej naszej rasy
możemy podać za przykład chociażby durnowate burzum, które w swoich klawiszowych tworach daje taką melancholijną paleolityczną pierwotną głębią po ryju, że na próżno szukać jakichś odpowiedników u czarnych braci

Kubinsky pisze: ↑17 kwie 2021, 14:54 każdy inaczej odczuwa muzykę

proste, pozdro

post punk, new wave > punk, rock

Finesta pisze: ↑27 kwie 2021, 22:12rock

to jest tak szerokie pojęcie jak "obiad", w tym gatunku masz wszystko

ale jeśli rpzez "rock" masz na myśli ten popowy mainstreamowy i takie zespoły jak radiohead to zgoda

- jeff buckley to frajer, ktory nie wiedzial czy byc slicznym chlopcem czy smutnym poetom z whisky w szklance, jebac, nie wiem skad ten cult following u niego
- "when the kite string pops" to esencja gitarowych brzmien lat 90tych i powinna byc biblią, a samo acid bath to tak naprawde alice in chains, ale ciekawsze
- iron maiden to taki brytyjski nagly atak spawacza - dziady maja sentyment, a slucha sie tego glownie dla jaj
- limp bizkit>rage against the machine

ricky pisze: ↑28 maja 2021, 21:57 esencja gitarowych brzmien lat 90tych

kyuss

ricky pisze: ↑28 maja 2021, 21:57 jeff buckley to frajer, ktory nie wiedzial czy byc slicznym chlopcem czy smutnym poetom z whisky w szklance, jebac, nie wiem skad ten cult following u niego

przez kilka fajnych piosenek, skill wokalny, telepatyczne zgranie jego zespolu i last but not least młoda smierc, ale z buckleyow wiadomo ze tim>>>jeff

Jeff zajebsite riffy