Gość o szalonej biografii z którą polecam się zapoznać choćby z nudów. Właśnie to, czyli doświadczenia z młodości (skazany na łącznie ponad cztery lata więzienia, z dyplomem z zakresu psychologii i literatury zrobionym w trakcie odsiatki) i umiejętność narracji napędzała albumy pochodzącego z Luizjany Gatesa od zawsze. Zdolności do szczerego storytellingu i hitowej melodyjności ostatecznie potwierdził Pitchfork, zachwalając wydany w 2013 roku The Luca Brasi Story, czyli pierwszy z trwającej dotąd serii mixtape'ów. Kevin wypłynął na szerokie wody właśnie dzięki tej pozycji, wcześniej kręcąc się wokół YMCMB, nieskutecznie starając o deal. Zamiast tego, założył własny sublabel Bread Winners będący obecnie skrzydłem Atlantic Records i tam kontynuował nagrywki.
Zawsze miałem słabość do cocaine cowboys i hustlerów opierających swój rap o nawijkę związaną z dilerką. To, co podoba mi się w Gatesie najbardziej, to genialne połączenie znajomego klimatu Chicago - rozbrajających szczerością storytellingach o łatwo zyskiwanych i jeszcze łatwiej przepierdalanych sumach, marzeniach gówniarza znajdującego się w beznadziejnej sytuacji już od startu (Gates pochodzi z rozbitej rodziny, a sam został po raz pierwszy aresztowany za gangsterkę w wieku 13 lat) i elitarnym jak na ulicznika wyczuciem do podśpiewywanych bangerów. Mniej więcej właśnie od wspomnianego Luca Brasi jedynki Gates jest - nie boję się tego przyznać ani trochę - jednym z trzech najlepszych raperów w USA pod względem hooków. Szybki przegląd najpopularniejszych na youtube tracków pokazuje jak dobrze 33 latek radzi sobie ze swoim wokalem, jak pewnie czuje w lawirowaniu między ciężkim trapowym bragga, a momentami łzawymi [s]oświadczeniami[/s] lovesongami przepełnionymi romantyzmem ulicznika.
DYSKOGRAFIA:
Albumy studyjne
- Islah (2016)
- The Luca Brasi (2013)
- Stranger Than Fiction (2013)
- By Any Means (2014)
- The Luca Brasi 2 (2014)
- Murder For Hire 2 (2016)
- By Any Means 2 (2017)
- Chained to the City (2018)
- The Luca Brasi 3 (2018)
Datpiff
Spotify