DMX | R.I.P.

[Prez]

przykra sprawa, rip

[LuckyLuke]

Za małolata najczęściej słuchałem właśnie jego i Eminema, ogromny sentyment, RIP

Spoiler

[zuperhero]

wrzucałem kiedyś ale dla przypomnienia daje jeszcze raz

[ZRO]

Dobre było jak spotkał Rakima

Spoiler

To musiało być ciekawe przeżycie, nawet dla niego

Spoiler

Co jest z Black Robem z Bad Boya? Leży w szpitalu i wygląda jak żywy trup. Przy okazji śmierci DMX1a się coś pojawiło o nim.

[TheD]

Usunięto

[gods bidness]

Ja jestem z pokolenia, dla którego DMXa wiele znaczył. Pamiętam jak jeszcze w gimnazjum około 2001 roku zajarałem się nim, najpierw pod wpływem artykułu w Klanie, gdzie opisano jego postać przy okazji premiery And then there was X, a potem z pirackiej płyty (internet dopiero raczkował, w szkole biznes robił typ, którego znajomy miał nagrywarkę CD i listę płyt, które on za 10 zł mógł nagrać). Wybrałem z tej listy It's dark and hell is hot i to był strzał w dziesiątkę.

Od zawsze, gdy poznawałem rap z perspektywy wczutego młodego adepta (a były to czasy, gdy jak nosiłeś szerokie spodnie, a znałeś jedynie Eminema i Snoop Dogga, to byłeś pozerem - dziś słowo kompletnie nieznane w tym kontekście) szukałem w rapie agresji i mroku. Odnalazłem go we wczesnym Wu Tang i właśnie w DMXie, ale na tamte czasy to właśnie X był mi bliższy, a It's dark and hell is hot do dziś znam niemalże na pamięć.

Typ jak nikt inny łączył agresję i duchowość, mrok i światło, przemoc i wrażliwość. Tworzył od gospelu po horrorecore i jak banalnie by to nie brzmiało, we wszystkim był autentyczny. Ostatnie lata, to już jednak przykro było patrzeć (o czym pisałem tu w tym temacie na parę tygodni przed tą tragedią). Ale dla mnie stanął w panteonie legend, obok Paca i Biggiego.

Nie ma chyba rapera, który by go nie szanował. Ciężko w ogóle znaleźć rapera, który w tamtych latach święcił triumfy, który by z nim nie nagrał. Od Jaya-Z przez Nasa, po Eminema, Terror Squad, Snoopa, The Game'a..., you name it. Zresztą ten jego debiut to była wspaniała odtrutka i fenomen. W czasach gdy Jay-Z i Puff Daddy prześcigali się na listach przebojów z jakimiś cukierowymi utworami pod publiczkę, X wydał w jednym roku 2 najbardziej hardkorowe, uliczne, brudne, brutalne płyty i rozjebał wyżej wymienionych na listach sprzedaży bez litości.

RIP.

[jesse7]

[w_cieniu]

Do twórczości X'a mam trochę ambiwalentny stosunek. Jasne, jako "wczuty młody adept, w czasach gdy w każdej klasie znalazł się jakiś pozer" (pozdro gods bidness, Twoja wypowiedź przypomniała mi tamten okres) jarałem się nim. Epoka kaset i najpierw kupione And Then... na fali teledysków do tegoż oglądanych na Vivie, później premierowo Great Depression i jakoś w międzyczasie Flesh... wydane w serii Black Millenium. Na Its Dark przyszedł czas później, kiedy w Media można było to powinąć za 35 na cd. Głos, charyzma na majku, wkurw - to było coś co mnie przyciągnęło do jego twórczości. Biorąc pod uwagę, że ową hardcorowość udanie łączył z sukcesem komercyjnym należą się propsy.
Jakkolwiek będąc bardziej obytym słuchaczem, uważam, że jego "kariera" mogła być lepiej ukierunkowana, choć zapewne gorzej spieniężona. Z perspektywy czasu ten cały Ruff Raydersowy vibe napędzany miejscami fchuj dziwnymi bitami Swizza mnie nie buja. Jedyna rzecz do jakiej od nich chce mi się czasami wracać to We Are The Streets Lox. Stąd gdyby X nie bujał się z nimi i zamiast iść w mainstream poszedłby w hardcorowy boom bap jego twórczość zyskałaby niebotycznie. Dla mnie o lata świetlne są lepsze jego featy na klasycznych 90'sowych podkładach:

Pudgee Tha Phat Bastard featuring DMX - "Inner City Blues" (Produced By Nick Wiz) 1995
https://www.youtube.com/watch?v=ZFfvdGvlbBU

Mic Geronimo Feat. Jay-Z, DMX & Ja Rule - Time To Build
https://www.youtube.com/watch?v=Qp_t75KYkWs

Stąd mam sentyment do X'a, cenię go, ale od lat nie wracałem do jego kawałków, gdyż odbiłem w inną stronę. Jakkolwiek Rest In Peace

[TheD]

Usunięto

[instinkt]

Swizz to niech lepiej daje kurwa ten numer na którym był DMX, Nas, Jay i Jada

[jesse7]

Brak mi słów. Odeszła od Nas legenda. To ile on siły dawał ludziom poprzez swoją muzykę. Niewyobrażalna strata. Przez ostatnie lata, zapomniany. Ludzie słysząc DMX kojarzą go z pierwszymi albumami które wydawał i które odnosiły ogromny sukces. Zawsze szczery, bezkompromisowy z idealnym głosem do rapu. Chyba każdy raper darzył go szacunkiem.To ile on przesłania niósł w swoich tekstach i z jaką miłością podchodził do ludzi jest czymś pięknym. Spędziłem z jego muzyką bardzo dużo czasu i cały czas odkrywam ją na nowo. Wracam dziś do każdego z jego albumów. Dla mnie osobiście przechodzi do legend rapu. Stawiam go na równi z najlepszymi. Naprawdę chyba nigdy nie czułem takiego smutku po odejściu rapera którego słucham. Dzięki DMX za każdą chwilę spędzoną z Twoją muzyką. Spoczywaj w pokoju.

[lygrys]

Jeżeli chodzi o bity Swizza to ładnie wszedł na scenę z

DMX - Ruff Ryders' Anthem (Official Music Video) 1080p

Spoiler

i do tej poru brzmi świetnie.
Za to We Are The Streets Lox, to jest normalnie kocia muzyka.

Najlepsze bity Swizza to te w których klawiszowy riff robił za główny temat, a bit był obudową, jak Ruff Ryders Anthem czy takie

DMX - No Love 4 Me (Feat. Drag-On) video

Spoiler

Pamiętam, że Ten Typ Mes zawsze mocno hejtował Swizza i uważał go za bez talencie, ale on nie kuma drumline'u, więc jego opinia mnie nie dziwi.

[TheD]

Usunięto

[jogi]

Państwo Carter to jednak monarchia jest absolutna. Tak to się robi.

[gods bidness]

Z tej okazji przypomnijmy jak X rozjebał Jiggę w przyjacielskim battelku:

[TheD]

Usunięto

[jogi]

jak X rozjebał Jiggę

- iii tam.

[gods bidness]

Swoją drogą to fejk jakiś z tym państwem Carter wykupującym cokolwiek.

[TheD]

Usunięto

[gawi]