Poezja

Kategoria poświęcona książkom, tekstom i dziennikarstwu.

Moderatorzy: gogi, con shonery

Czytasz?

Tak.
11
46%
Nie, ale zamierzam.
1
4%
Nie.
12
50%
 
Liczba głosów: 24

Awatar użytkownika
formaszczytu
Posty: 2111
Rejestracja: 29 wrz 2019, 15:46
Lokalizacja: SKI

Poezja

Post autor: formaszczytu »

Lubicie? Czytacie? Macie swoich ulubionych autorów, czy przeczytacie tylko gdy gdzieś natraficie? Wrzucajcie tutaj wiersze które Wam się podobają.
Spoiler
Cyprian Kamil Norwid - Moja piosnka

Źle, źle zawsze i wszędzie
Ta nić czarna się przędzie:
Ona za mną, przede mną i przy mnie,
Ona w każdym oddechu,
Ona w każdym uśmiechu,
Ona we łzie, w modlitwie i w hymnie...

Nie rozerwę, bo silna,
Może święta choć mylna,
Może nie chcę rozerwać tej wstążki;
Ale wszędzie — o, wszędzie,
Gdzie ja będę, ta będzie:
Tu w otwarte zakłada się książki,
Tam u kwiatów zawiązką,
Ówdzie stoczy się wąsko,
By jesienne na łąkach przędziwo:
I rozmdleje stopniowo,

By ujednić nanowo
I nanowo się zrośnie w ogniwo.
Lecz, nie kwiląc, jak dziecię,
Raz wywalczę się przecie.
Niech mi puhar podadzą i wieniec!...

I włożyłem na czoło,
I wypiłem, a wkoło
Jeden mówi drugiemu. «Szaleniec!!»
Więc do serca o radę
Dłoń poniosłem i kładę,
Alić nagle zastygnie prawica:
Głośno śmieli się oni,
Jam pozostał bez dłoni,
Dłoń mi czarna obwiła pętlica.

źle, źle zawsze i wszędzie
Ta nić czarna się przędzie;
Ona za mną, przede mną i przy mnie,
Ona w każdym oddechu,
Ona w każdym uśmiechu,
Ona we łzie, w modlitwie i w hymnie.

Lecz, nie kwiląc jak dziecię,
Raz wywalczę się przecie;
Złotostruna, nie opuść mnie, lutni!
Czarnoleskiej ja rzeczy
Chcę — ta serce uleczy!
I zagrałem...
I jeszcze mi smutniej.
Bolo pisze: 08 maja 2020, 22:44 Forma przeora ci życie i pole.
https://www.last.fm/pl/user/parodyofzombie
https://www.instagram.com/deprawacja/
Awatar użytkownika
zemsta1kadluba
Posty: 7707
Rejestracja: 22 paź 2019, 12:50

Re: Poezja

Post autor: zemsta1kadluba »

Nigdy nie lubiłem, wręcz męczyłem się w szkole na polskim za każdym razem jak przerabialiśmy poezję, gdzie z prozą byłem za pan brat. Ale spróbowałem podejść od nowa do tego i zacząłem od Zbigniewa Herberta, genialnego polskiego poety współczesnego, nazywanego Księciem Polskich Poetów. Twórczość pełna metafizyki, broniąca idei i wartości, która nigdy nie splamiła się współpracą z socjalistycznym aparatem państwowym, a sam autor gardził tymi którzy dla sławy i pieniędzy pisali w ramach socrealizmu peany o Stalinie. Przez co często musiał dorabiać w pracach niezwiązanych z pisarstwem żeby mieć na chleb. Prawdziwy płomienny romantyzm, który sprawił że zamieniłem przesłanie wielkiego filozofa Pomidora na cytat Herberta.
Polecam tomik "Pan Cogito", z którego pochodzi poniższy wiersz
Spoiler
Przesłanie Pana Cogito
Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę


idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch


ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo


bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy


a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych


niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy – oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys


i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie


strzeż się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany – czyż nie było lepszych


strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy


czuwaj – kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę


powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku


a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku


idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów


Bądź wierny Idź
mołpy są kozackie
Awatar użytkownika
przedszkolanek
Posty: 17084
Rejestracja: 21 kwie 2019, 21:29

Re: Poezja

Post autor: przedszkolanek »

pomijając że ta laurka nie do końca oddaje fakty (herbert opublikował dwa wiersze w paxie w okresie stalinowskim, zdaje się na światowy dzień pokoju albo coś podobnego), to gościa nie da się czytać, nudny jest jak skurwiesyn, bardzo kostyczna poezja, koturnowa
Spoiler
uprzedzając pytania - tak, lepszy od szymborskiej, ale od miłosza gorszy, nobla bym nikomu z tej trójki nie dał
z prlowskich poetów taki białoszewski czy różewicz dużo lepsi
Awatar użytkownika
zemsta1kadluba
Posty: 7707
Rejestracja: 22 paź 2019, 12:50

Re: Poezja

Post autor: zemsta1kadluba »

publikowanie w PAXie w niczym nie koliduje z moim wpisem, a gościa jak najbardziej można, a nawet trzeba czytać
mołpy są kozackie
Awatar użytkownika
formaszczytu
Posty: 2111
Rejestracja: 29 wrz 2019, 15:46
Lokalizacja: SKI

Re: Poezja

Post autor: formaszczytu »

Coś z nowszych. Chociaż niezbyt mnie pociąga współczesna poezja.

Moim zdaniem Herberta trzeba w życiu przeczytać przynajmniej jeden tomik.Obrazek
Bolo pisze: 08 maja 2020, 22:44 Forma przeora ci życie i pole.
https://www.last.fm/pl/user/parodyofzombie
https://www.instagram.com/deprawacja/
daveyo
Posty: 12142
Rejestracja: 29 lip 2019, 14:22

Re: Poezja

Post autor: daveyo »

Ocalony
Autorem wiersza jest TADEUSZ RÓŻEWICZ
Mam dwa­dzie­ścia czte­ry lata
Oca­la­łem
Pro­wa­dzo­ny na rzeź.

To są na­zwy pu­ste i jed­no­znacz­ne:
Czło­wiek i zwie­rzę
Mi­łość i nie­na­wiść
Wróg i przy­ja­ciel
Ciem­ność i świa­tło.

Czło­wie­ka tak się za­bi­ja jak zwie­rzę
Wi­dzia­łem:
Fur­go­ny po­rą­ba­nych lu­dzi
Któ­rzy nie zo­sta­ną zba­wie­ni.

Po­ję­cia są tyl­ko wy­ra­za­mi:
Cno­ta i wy­stę­pek
Praw­da i kłam­stwo
Pięk­no i brzy­do­ta
Mę­stwo i tchó­rzo­stwo.

Jed­na­ko waży cno­ta i wy­stę­pek
Wi­dzia­łem:
Czło­wie­ka któ­ry był je­den
Wy­stęp­ny i cno­tli­wy.

Szu­kam na­uczy­cie­la i mi­strza
Niech przy­wró­ci mi wzrok słuch i mowę
Niech jesz­cze raz na­zwie rze­czy i po­ję­cia
Niech od­dzie­li świa­tło od ciem­no­ści.

Mam dwa­dzie­ścia czte­ry lata
Oca­la­łem
Pro­wa­dzo­ny na rzeź.
encrenoire

Re: Poezja

Post autor: encrenoire »

aaabbbbccc
Ostatnio zmieniony 12 kwie 2022, 6:35 przez encrenoire, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
formaszczytu
Posty: 2111
Rejestracja: 29 wrz 2019, 15:46
Lokalizacja: SKI

Re: Poezja

Post autor: formaszczytu »

Czytam sobie książkę i jak nie lubię tak typowo hm... prostych, bądź naiwnych wierszy miłosnych, tak ten przypadł mi do gustu. Prawdopodobnie przez odpowiednie wplecienie go w resztę.
Namiętny pasterz do swej lubej
Christopher Marlowe
Pójdź ze mną, zostań moją miłą,

Iżby nam wspólnie dni słodziło

Wszystko, czym tchną doliny, gaje,

Szczyty gór, bory i ruczaje.



Siądziemy u źródlanej wody,

Tam, gdzie pasterze poją trzody;

Nurt będzie bystrym blaskiem migał,

Ptak nam zaśpiewa swój madrygał.



Z płatków róż będziesz mieć posłanie,

Baldachim dębów nad nim stanie;

Wianek ci będzie czepkiem, cienki

Liść mirtu — płótnem twej sukienki.



Jagniętom gdy przystrzygę wełnę,

Utkam ci szatki, wdzięku pełne;

Trzewiczki dam (gdy chłód i słota)

Z klamrami ze szczerego złota;



Pasek z powoju splotę, ale

Zdobny w bursztyny i korale:

Jeśli to wszystko cię znęciło,

Pójdź ze mną, zostań moją miłą.



Co dzień, w majowy ranek świeży,

Zbudzi cię śpiew i pląs pasterzy:

Jeśli chcesz, by nam dobrze było,

Żyj ze mną i bądź moją miłą.
Przekład: S. Barańczak.
Bolo pisze: 08 maja 2020, 22:44 Forma przeora ci życie i pole.
https://www.last.fm/pl/user/parodyofzombie
https://www.instagram.com/deprawacja/
encrenoire

Re: Poezja

Post autor: encrenoire »

Awatar użytkownika
8na10
Posty: 4667
Rejestracja: 23 wrz 2021, 5:48
Lokalizacja: The United States of Poland

Re: Poezja

Post autor: 8na10 »

Zamroziłem Twoje łzy, utworzyłem sztylet i wbiłem w mojego kutasa na wieczność.
Zostaje tam jak Excalibur. Czy jesteś Arturem? Powiedz, że tak.
Weź to zimne, stalowe ostrze. Ukradnij je, ukryj w swoim jeziorze.
Tonąłbym z Tobą na zawsze. Musisz oddychać? Bo potrzebuję nieba.

~David Brent
jasny wracaj na forum
Awatar użytkownika
Jasek
Posty: 2724
Rejestracja: 17 kwie 2019, 22:22

Re: Poezja

Post autor: Jasek »

E, gdzie był ten post, że ktoś kręcił z babą, co lubiła poezję i chcąc jej zaimponować pierdolnął jej recytację utworu Marcina Karwackiego Aniatomia?
cztery żubry i dwie kurwy
ODPOWIEDZ