Co tam ostatnio przeczytałem?

[przedszkolanek]

miło, że są na świecie ludzie, którzy z czasem mądrzeją

[Bisclavret]

Raczej nie za daleko, pewnie ze 100 stron i się poddałem.

no to sie bardzo długo rozkręca, a jak już się rozkręci to się zaczyna rozkręcać drugi wątek więc początek to jest cierpienie. Jak wyjdzie piąta część to zaczynam od początku bo w tej serii nie ma przypadkowych i nieistotnych postaci, ale dopiero po jakimś czasie zdajesz sobie z tego sprawę. Warto wrócić do tej serii bo to jest chyba najbardziej przekminione fantasy występujące w przyrodzie, ale rzeczywiście trzeba dużo samozaparcia żeby wejść w ten świat. Ogarnij sobie ten Mistborn na początek, myślę że będziesz zadowolony .

[poziomki]

Czytam teraz parę książek:
Bernardine Evaristo - Dziewczyna, Kobieta, Inna
Jonas Eika - Pod słońcem
Charles Yu - Ucieczka z Chinatown

Parę bardzo powoli, nie planuję na razie kończyć:
Joan Didion - Dryfując do Betlejem
Wells Tower - Ruiny i zgliszcza

Planuję się wziąć na porządnie także za Jądro Ciemności
Zobaczymy jak to będzie, nie jest łatwo

Skończyłem Evaristo, dobreeeeee

[Jose]

Roberto Bolaño - 2666

a to warto było? bo ogromne bydle

[poziomki]

Oj warto. Czytałem bardzo dawno, ale do dziś wątki zaplączą mi się bezwiednie jak dokądś idę. Trzeba mieć na uwadze, że Bolano jest fetyszystą literatury, dużo wymaga samodzielnego lepienia wątków na intuicję i jest tam słynna długa sekwencja wyczerpujących opisów zbrodni, przy której się wiele osób zastanawia po co w ogóle to czyta.

Ale to jest książka która zostaje. Bolano pisał ją wiedząc, że niedługo umrze i czuć w niej ostatecznie starcie z największymi tematami.

[Godhand]

Obejrzałem właśnie po raz któryś Sin City 2 i naszło mnie takie pytanko - ktoś spotkał się z takim klimatem w książce?

[con shonery]

Skoro się podobało, to koniecznie sprawdź Nadberezyncow, bije na głowę Nad Niemnem, moja absolutna topka wśród powieści.

Właśnie czytam i póki co powiem tyle: KOŚCIK COŚ TY ODJEBAŁ
Świetne jest, dzięki.

[Bunnymen77]

Do Chłopów nie wracasz? Fantastycznie się przy nich bawiłem, muszę sobie kupić, bo czytałem wypożyczoną z biblioteki, a jest tam co zakreślać.

Po Nadberezyńcach warto sięgnąć po Losy Pasierbów, też mocno polecam, a że to żadne tomisko, to można przeczytać pomiędzy czymś większym. Wicik Żywica i Chłopcy z Nowoszyszek już słabsi, zwłaszcza ta ostatnia pozycja zauważalnie wtórna.

[con shonery]

Narazie nie planowałem, a że przeczytałem Jesień i Zimę to może akurat na wiosnę wrócę, zgodnie z tym co czeka mnie w książce

[sebring]

Mnie tam Chłopi potwornie wymęczyli jak ich czytałem, za to Ziemię Obiecaną uwielbiam

[Jasek]

W grudniu przeczytałem Zmierzch Ludami Dazai, z tego co mi o tym opowiadano oczekiwałem więcej, parę zapisków brata głównej bohaterki, który koniec końców również okazał się miękką fają, to za mało na to, by książka była gites. Chyba nigdy nie przekonam się do azjatyckiej literatury, zbyt lamusowata jest imo. Z całości najfajniejszy był wstęp Karoliny Bednarz, która zajebiście sklepała kontekst historyczny i to, jaki książka miała zamysł,co jednak huja miało wspólnego z opowiadaniem. Poza tym Pijaka Hansa Fallady, co było mocne w kurwę, w prostych słowach dosadnie ukazana autodestruktywność, postępująca choroba alkoholowa, charakterystyczny maniakalno-paranoidalny tok myślenia alkusów, uderzyła mnie też o tyle mocno, że alkoholizm w rodzinie mocno, no i przez ten pryzmat może też opowiadanie oddziaływa na mnie mocniej. Dzisiaj też akurat z końcem roku zdążyłem przeczytać Przegranego Bernharda, który stanowczo jest moim ulubieńcem. Przegrany jest idealnie na balansie stylu bernhardowskiego i przystępności dla randomowego czytelnika, kocham przemyślenia o sztuce, jakimkolwiek jej medium, w wykonaniu Austriaka. A zabieg narratora mówiącego, że ten mówił do tego to – pomyślałem. – to chyba mój ulubiony patent literacki. A tercet artystów fortepianu to świetnie napisane postacie o różnych charakterach, gdzie idealnie jest zobrazowane przebywanie w otoczeniu geniusza, mając przy tym wyjebane ego, i to, jak jest to destruktywne.

[gogi]

Nadrobiłem sobie Błoto słodsze niż miód. Głosy komunistycznej Albanii Małgorzaty Rejmer i pewnie mógłbym przyczepić się tego, że jest to książka napisana nieco jednostronnie, tylko że wszystkie ewentualne zarzuty są niczym wobec tego, jak dobrze się to czyta. Fascynująco i przerażająco zarazem, gdyż Albania czasów Hodży w książce wygląda mniej więcej jak Korea Północna. Serdecznie polecam.

[ConeyIsland]

Pierwszego stycznia wziąłem się za "Lunch z ludźmi sukcesu" financial timesa. Pochłonałem w tydzień z hakiem. Zamówiłem drugą część - "Lunch z liderami. Drugie danie" i jest jeszcze ciekawiej. Masa cholernie ciekawych, krótkich bo max. kilkustronicowych zapisów wywiadów z ludźmi z różnych gałęzi, tj. z przedsiębiorcami, z muzykami, aktorami, społecznikami, politykami etc. W pierwszej części mamy wywiady z lat ok. 1994 - 2012, natomiast druga część to 2012 - 2022. Pierwszą część czyta się interesująco ze względu na to, że można porównać co mówili znani ludzie przed odniesieniem "sukcesu" a gdzie ich to zaprowadziło (m.in. Merkel z 2003, Bezos z 2002). W drugiej jest aktualniej rzecz jasna ale może właśnie dlatego tak ją wciągnąłem. Łącznie 103 wywiady w dwóch książkach. Polecam w kutas.

[badi]

Nadrobiłem sobie Błoto słodsze niż miód. Głosy komunistycznej Albanii Małgorzaty Rejmer i pewnie mógłbym przyczepić się tego, że jest to książka napisana nieco jednostronnie, tylko że wszystkie ewentualne zarzuty są niczym wobec tego, jak dobrze się to czyta. Fascynująco i przerażająco zarazem, gdyż Albania czasów Hodży w książce wygląda mniej więcej jak Korea Północna. Serdecznie polecam.

też właśnie dzisiaj skończyłem i przepięknie jest to napisana książka o przerażających rzeczach. chciałbym ją zapomnieć i przeczytać jeszcze raz.

widzę że tak książka jest w serii wydawniczej Sulina. czytaliście coś z tego jeszcze?
https://czarne.com.pl/katalog/serie/sulina

[Banan]

Czytałem z tej serii dwie książki Adama Robińskiego: Kiczery i Hajstry, jedna o Bieszczadach, a druga o ciekawych mniej znanych miejscach w Polsce. Obie mi się podobały, aczkolwiek nie oczekuj po nich takiego ładunku emocjonalnego jak po tej książce o Albanii. To po prostu ciekawe zapiski z przemyśleń podróżniczych o naszym kraju, ze sporym naciskiem na przyrodę - jeśli ktoś lubi takie zwiedzanie, to i takie lektury powinny do niego trafić Jakbym miał je porównać, to ta o Bieszczadach mi się nieco bardziej podobała, ale też sprawa z wydawnictwem Czarne jest taka, że ja nigdy nie trafiłem na kiepski reportaż przez nich wydany, można niemalże brać w ciemno cokolwiek, nie tylko z tej serii.

[jogi]

czytaliście coś z tego jeszcze?

w stronę Ochrydy. Bardzo fajne. I polecam to miejsce do zwiedzania.

[Fred]

Jeśli chodzi o Czarne, to polecam trylogię o Rosji Hugo Badera i reportaże W. Góreckiego o Kaukazie, Kajś Rokity o Górnym Śląsku, mnie rozczarował, chyba spodziewałem się czegoś innego.

[Banan]

Zbiegiem okoliczności akurat tydzień temu skończyłem tę trylogię Hugo-Badera Świetne reportaże, również polecam. Głównie o Rosji, jak wspomniano wyżej, choć jest też trochę o innych krajach dawnego ZSRR. Wgląd w mentalność homo sovieticus w czasach przed i po upadku Kraju Rad oraz ciekawostki nt. syberyjskich ludów autochtonicznych.

[joey]

czarne ostatnio forma hit or miss, ale te reportażowe rzeczy bardzo dobre na ogół

[many-s]

Pieśń bogini Kali - fajny, brudny klimat Indii. Szybko się czyta.